Asgjë s'bën djalli, o diell, veç shpikjes,
Asgjë s'kërkon nga ti
ky djall veç ikjes,
dhe ti kalon det,
kodër e mal
Ismail! Gjeneral!
Fjalitë e fjalët të
derdhen kudo
E ti shtrëngon frerët edhe thërret:"Jo!"
S'je as në kalë, as në avion,
Ismail Gjeneral, me vrap ku po shkon?
Hëna të buzëqesh dhe idhtas të kafshon
udhëkryq pas udhëkryqi
rruga kurrë s'mbaron,
Deti të lan, të lan e të shpërlan,
E ti i tëri pikon, dhe i tëri qan.
Ismail Gjeneral dhembjen ku e mban?
Sa për një shekull thinjesh për një orë,
Të mpihet trup i tërë,
T'mpihet këmbë e dorë,
Dhe ti pas vetes tërheq natën atje
Historia klith si kudër plle.
Ismail, Gjeneral, Shqipërinë ku e le?
Pashallëqet e dhembjes të zgjaten si retë,
kështjellat e shpresës të rrënohen qetë-qetë
andrallat aterrojnë,
dhe pa gjumë të lënë në prill
dhembja të stolis e ti i thua: "Dil!"
Pse ngutesh kaq shumë Gjeneral Ismail?
Zverdhen kudo pamjet dhe Shqipëria hesht,
avioni shpon retë dhe duket sikur plesht
Shqipëria hesht e rri mbështjellë në fasha
si nënë e mësuar me dhembje të trasha
Ismail Gjeneral, pse
me kaq ndeshtrasha?
1990
